என்ன விலை அழகே - 11

வா கமலா, பல வருடங்கள் முன்னாடி பார்த்தது, அப்படியே இருக்கியே. வாங்க, வாங்க !!! என்னங்ககககக, அவங்க வந்தாச்சு கீழ வர்றீங்களா ?

இதோ வந்திட்டேம்மா என்று மனைவியின் அன்பான அழைப்பிற்கு பதில் சொல்லி, வாங்க, வாங்க, எப்படி இருக்கீங்க என்று கேட்டுக் கொண்டே மாடிப் படிகளில் இறங்கி வந்தார் சுவாமிநாதன்.

ஞாபகம் இருக்கா, உங்க கிட்ட நிறைய சொல்லியிருக்கேன் இவங்கள பத்தி. இவ தான் கமலா. பள்ளி நாட்கள் முழுதும் நாங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து அடிக்காத கூத்தில்லை. சரி சரி, அதெல்லாம் அப்புறம் பொறுமையா பேசலாம். இவர் இவளோட ஹஸ்பண்ட் நாகராஜன். ரெண்டு பேரும் கல்லூரிப் பேராசிரியர்கள். இவங்களுக்கு ரெண்டு பொண்ணு, ஒரு பையன். பொண்ணுங்களுக்கு கல்யாணம் ஆகி, பையன் மட்டும் வெய்டிங் ஃபார் த வெட்டிங். இப்ப அமெரிக்கால வாசம்.

தெரியும்மா, போன முறை வந்தப்ப கூட இவங்கள மீட் பண்ணிருக்கோமே. இவங்களப் பத்தி சமீப காலமா நீ பேசாத நாள் இல்லியே. சோஃபாவில் இருந்து சற்று குனிந்து, இது பத்தாவதோ, பதினொன்னாவதோ உங்களப் பத்தி சொல்றது என்றார். ஒரு மரியாதைக்காக எண்ணிக்கைய கொறச்சு சொல்றேன். அது போகும் நூறு இருநூறு முறை.

ஆமா, உம் பொண்ணு எங்க ராஜி என்றார் கமலா.

மேல இருக்கா. இரு வரச் சொல்றேன் என்று எழுந்து மேலே சென்றார் ராஜி.

கீழ இருந்தே அப்பாவை அழைத்த மாதிரி அழைக்காமல் ஏன் மேலே போறா, என கமலாவும், நாகராஜனும் ஆச்சரியமாய் ஒருவரை ஒருவர் பார்க்க, வந்து, பாருங்க உங்கள உக்கார்த்தி வச்சிட்டு ஒன்னுமே தரலை பாருங்க. எனி ஹாட் ஆர் கோல்ட் ட்ரிங்க்ஸ் ? என்றார் சுவாமிநாதன்.

சிறிது நேரம் கழித்து, இதோ ரெடியாயிட்டு இருக்கா என முந்தானை முழங்கை தாங்க கீழ இறங்கிய ராஜேஸ்வரி, பார்த்தியா நானும் மறந்துட்டேன் பாரு. என்ன சாப்பிடறீங்க ?

சாப்பிடறது இருக்கட்டும், மொதல்ல பொண்ணப் பார்த்துக்கறோம் என்றனர் இருவரும்.

லஷ்மி கடாட்சமா இருக்கா, என் கண்ணே பட்டுடும் என தலையில் விரல்கள் மடக்கி, சொடக்கொடித்தார் கமலா.

இத்தனைக்கும் இன்டியின் உடையலங்காரம் காஞ்சிப் பட்டோ, தக தகக்கும் தங்க நகையோ அல்ல. பச்சை பார்டரில் மாம்பழக் கலர் காட்டன் சேலையும், பார்டருக்கேற்ற கலரில் ஜாக்கெட்டும், நேர் வகிடெடுத்த நெற்றியில் ஆச்சரியக் குறிப்புள்ளி போல சிறு குங்குமப் பொட்டும், கழுத்தை விட்டு சற்று கீழிறங்கி, வெண் கடுகு போல் முத்து மாலையும், காதில் ஆடும் சிறு கம்மலும், அழகாய் பராமரிக்கப் பட்ட விரல் நகங்களும் ....

"தேவதை போலொரு பெண்ணிங்கு வந்ததை எண்ணி"

என்று எல்லோருக்கும் பாடத் தோன்றும் அளவிற்கு இருந்தாள் இன்டி.

சின்னப் புள்ளையில பார்த்தது, என்னமா வளர்ந்திருக்கு உம் பொண்ணு. வாம்மா, இப்படி உட்கார் என்றார் கமலா.

முதல் முறையாய் ஒரு அன் கம்ஃபர்டபில் நிலையை உணர்ந்தாள் இன்டி. என்னம்மா இதெல்லாம் என்பது போல் தாயைப் பார்த்தாள். கொஞ்ச நேரம் பொறுத்துக்கோ என்பது போல் முகத்தில் பதிலளித்தார்.

அப்புறம், என்ன ரெண்டு பேரும் பேசவே மாட்டேங்கறீங்க என்று நிசப்தத்தை உடைத்தார் சுவாமிநாதன்.

மிஸ்டர் சுவாமிநாதன், நீங்க டாக்டரா இருக்கீங்கன்றது தெரியும். உங்க பொண்ணு டாக்டருக்கு படிக்கறாங்கன்றதும் தெரியும். அவங்களுக்கு ஒரு டாக்டர் மாப்பிள்ளை பார்க்கலாமில்லையா. அவளுக்கும் கல்யாண வயசு மாதிரி தான் இருக்கு என்றார் நாகராஜன்.

என்ன ஒரே எம்பாரஸ்ஸிங்கா இருக்கு, வாட் திஸ் நான்சென்ஸ் இஸ் என்பது போல் முகம் மாறினாலும் வெளிக்காட்டாமல், எக்ஸ்க்யூஸ் மீ, நீங்க பேசிட்டு இருங்க, என்று சொல்லி மாடியேறி மறைந்தாள் இன்டி.

ஷி இஸ் நாட் ஃபீலிங் வெல். வாங்க நம்ம சாப்பிடலாம் என எழுந்தார் ராஜேஸ்வரி. எத்தனை நாட்கள் இங்க இருப்பீங்க, என்னவெல்லாம் பிடிக்கும், மகன், மகள், மறுமகள், பேரன், பேத்தி என பெரியவர்களுக்கே உரிய பேச்சுக்களுடன் லஞ்ச் முடிந்தது இன்டியின் வீட்டில் செவ்வாய் மதியம்.

சரி நாங்க கெளம்பறோம் ராஜி. சீனுவ அமெரிக்கால இருந்து வரச் சொல்லியிருக்கோம். வியாழன் நைட் அல்லது வெள்ளி காலை வந்திருவான். வந்தப்புறம் ஒரு நாள் திரும்ப மீட் பண்ணலாம்.

அவர்கள் சென்ற சிறிது நேரம் கழித்து ...

ஏம்மா, மைத்திலி மகன் ராமுக்கு வேற சொல்லிவிட்டிருக்கே. இப்ப கமலா மகன் சீனு ... வாட் இஸ் தேர் இன் யுஅர் மைன்ட் நௌ ? என்று ஆச்சரியத்தோடு கேட்டார் சுவாமிநாதன்.


தொடரும் .....