மாமரத்தில் ஊஞ்ச‌ல் க‌ட்டி ...

ஒட்டி உற‌வாடும்
குட்டிப்பூக் கூட்டம்,
பொறாமை கொள்ளும்
காற்றின் சீற்றம்.

உரசும் காற்றினில்
உதிரும் பிஞ்சுக‌ள்,
இருந்தும் கிளை தாழ்த்தி
தரை தொடும் காய்க‌ள்.

கொத்தாய் தொங்கும்
கிளிகளின் மூக்கு,
சத்தாய் விளையும்
சப்பட்டை நாக்கு.

பொன் நிற‌ மேனியில் ...
மென் பட்டு சேலையில் ...
ஊரே தேடிடும்
உன் கனி வண்ணம்.

முக்கனி மூன்றில்
முதன்மை உன்கனி,
சித்திரை வைகாசியில்
மணக்கும் மாங்கனி.

சுவைக்கும் க‌னிக‌ளில்,
எப்புற‌மும் துளையில்லை,
எப்ப‌டி உள் சென்றாய் ?
தொப்பென்று விழும் வண்டே !

எங்கெங்கிலும் மா காய்க்க‌,
இந்திய மா இனிது,
உண்மை வெறும் புகழ்ச்சியில்லை
உல‌க‌ம் சொல்லும் அதை.

மா உந்தன் கிளைகளில்
மர ஊஞ்சல் க‌ட்டி ஆட‌,
தேனான‌ இசைபோல‌
தென்ற‌லும் சேர்ந்துவ‌ர‌,

சிற்றெறும்புக் க‌டி ம‌ற‌ந்தேன்,
சின‌ம்கொள் ம‌ன‌ம் ம‌ற‌ந்தேன்,
ஊண் உண்ணவும் ம‌ற‌ந்தேன் ...
உலகையே ம‌ற‌ந்து நின்றேன் !